Falta pouco....

Se levo semanas sen actualizar débese, en gran parte a isto. Así que xa sabedes, estade pendentes e cando saia, todos ao kiosko e a conectarse á web!

Me encanta, me encanta, me encanta...

Santiago(é)tapas (IV)

Hotel Gastronómico Tránsito dos Gramáticos (Tránsito dos Gramáticos, 1)

Un dos primeiros puntos positivos deste local é que che avisan dos prezos antes de servir, boa idea porque custan 3€. Aínda así, hai que dicir que (casi) valen ese precio, porque son pratos contundentes.

-Bacallao en farangullas con pisto e alioli gratinado

Foi unha tapa moi rica, contundente e quentiña, cunhas migas moi saborosas e un pisto moi xeitoso. Pouco máis teño que dicir, só que tardaron un pouquechiño en servirnos pero valeu a pena. Levou un 3.

-Milfollas de cabaciña con crema de cabrales

Tan boa ou incluso mellor que a anterior, e iso que a min non me gusta a cabaciña e cousas similares, pero este queixo encántame! Ademais, tiña unhs cachiños de tomate cunha salsiña que lle daba o toque perfecto. Para min é unha tapiña fría ideal para esta época estival e por iso creo que merece un 4!

Santiago(é)tapas (III)

Despois dunha inesperada presencia mediática, aquí chega a terceira entrega do roteiro gastronómico.

Lizarrán (Rúa das Orfas, 25)

Até agora falei de dous locais da Ruta Praza Roxa, pero hoxe fálovos dun da Ruta Cervantes, o outro roteiro que escollimos realizar por que son só 7 locais e nos parecía a máis fácil de abarcar. Para empezar hai que dicir que Lizarrán é unha coñecida franquicia que ofrece 'pintxos vascos' á que nunca fun porque me dixeran que era moi cara, algo que tralo meu paso por alí non comparto porque os pintxos custan a 1.1€ ou 1.35€ e con tres ou catro xa ceas. O problema é se eres comedorciño ou ese día vas con fame...

Pois alá imos co análise das tres tapas que ofrecen, todas elas a 1.35€

-Máscara de Santiago

Dende o meu punto de vista, trátase dunha tapa sinxela e pouco arriscada. Como local especializado nos pintxos, pensei que ían ofrecernos petiscos máis elaborados e chamativos, pero neste caso trátase só dun trozo de pan cunha loncha de salmón e un pouco de queixo. A nota divertida póñena cunha cariña :) que debuxan enriba do salmón cuns cachiños pequenos de aceituna ou algo así. Nestes intres non me lembro ben da nota que lle puxemos pero creo que foi un 2.

-Marmelo con flor de queixo de San Simón, tella de queixo Palo Santo e culís de amorodo

Fer ten a teoría de que esta tapa esta creada para optar ao Premio do Xurado 'Tapa Tradicional' xa que nela se aposta por produtos galegos como os queixos. Dende o meu punto de vista é unha tapa que non está mal, pero como xa dixen, falta orixinalidade. Ademais, paréceme que leva demasiado marmelo, aínda que iso é cuestión de gustos. Creo que levou un 2 ou 3 (quizais un 3 por presións de Fer, porque para min era un 2).

-Músico

Esta última tapa sorprendeunos de xeito inesperado. Cando a vimos, pensamos que era un trozo de pan con nata montada con trociños de avelá, améndoa e chocolatiño liquido. Pero, cando a probamos resultou ser queixo en vez de nata. A idea é orixinal, o que pasa é que levaba moita cantidade de queixo, o que ocultou o sabor da avelá e a améndoa.

Santiago(é)tapas (II)

Aquí está a segunda entrega do percorrido gastronómico.

Barrigola (Avenida de Ferrol, 54)

Para empezar, hai que dicir que queda un pouco a desmán, agás para os que vivan por esa zona. Para o resto, non é habitual ir até esta zona onde só hai edificios de vivendas e escasos comercios. Ademais, unha vez dentro tamén empezou negativamente a nosa estancia no local, xa que os camareiros fixeron algo que eu odio: como filla de taberneiros, sempre me ensinaron que cando entren clientes no bar, hai que deixar de facer esas cousas que se fan nos momentos libres (como colocar mercancía ou louza, encher as neveiras ou poñer unha lavada do lavavasos) e atender o cliente. E estes camareiros, tardaron un rato en servir. Con todo, esta parte negativa compensouse despois, xa que, para empezar, mentres esperabamos polas tapas do concurso, servíronnos unha para ir facendo tempo. Estivo ben, porque era un bo puñado de patacas fritidas con cadanseu cachiño de polo. E despois, viñeron as tapas...

-Migas do moreniño

Tanto esta como a seguinte tapa son moi abundantes e incluso unha soa persoa pode cear só con iso. O erro desta tapa é que as migas se facían moi aceitosas e ademais viñan acompañadas cuns cachelos que non pegaban moitos, xa que son moitos hidratos de carbono xuntos. Orixinal o feito de que as migas fosen de pan de millo e tivesen un pouco de queixo por riba pero, como xa dixen, facíanse cansinas. E levou un 2.

-Manuela e a súa cea

Para empezar, o seu nome xa é orixinal. É un prato, como xa dixen, moi abundante composto por unhas patacas moi ricas e un ovo frito no seu punto. E viña con pan para mollar! Non me lembro moi ben, pero creo que lle puxen un 3.

Santiago(é)tapas

Como xa avanzou Fer no seu blog, tamén me vou encargar de amosar aquí as miñas opinións sobre os petiscos que estamos a probar estos días grazas ao concuso Santiago(é)tapas. Se Fer empezou cun local que nos gustou moito, eu empezo por un que nos decepcionou un pouco.

Central Perk (Rúa Nova de Abaixo, 9)

-Esencia de pementos de Padrón

Pareceunos escasa, porque simplemente é un chupito con escuma. Ademais, o sabor do pemento de Padrón non é moi entusiasmante en este formato. Puxémoslle un 2. Igual merecería un 1, pero era o primeiro que puntuamos. Custa 1€.

-2015 Cocido galego

Esta estivo un pouco mellor, polo que lle puxemos un 3. Ten os ingredentes básicos do cocido (orella, pataca, carne...) pero servido un pouco frío, aínda que o compensou por ser unha tapa abundante. Custa 1'5€.

Dende o último post, vacineime de febre amarela e hepatite, collín 5 avións enlazando Santiago-Madrid-Río de Janeiro-Salvador de Bahía-Madrid-Santiago, cagueime en Varig, Air Europa e Iberia (e o overbooking), comín comida xaponesa e frapuccinos (coa variante brasileira de 'Capuccino Shake') ata reventar, collín un pouco de cor nas praias de Ipanema e Copacabana, teoricei sobre a posibilidade de poñer o Corcobado no Pao de Açucar, coñecín ao californiano máis guapo e máis falangueiro do mundo... E a volta aínda me deu tempo a ver (por fin) 'Sexo en NY' e a cumprir (hai dous días) os 23. Agora estou co reto de completar unha das rutas to Santiago (é) tapas. A ver se en breves fago un post para comentar os petiscos (por agora gaña Tapería Castelao…) e outro para desenvolver unha teoría que falei con Fer…

Kara.o.ke

Aínda que el non o crea, si que ten fans e eu son unha delas... E xa levantei envexas por falar con el... Foi unha das entrevistas que máis ilusión me fixo na miña vida, así que xa sabedes todos: a escoitalo! Por certo, que non lle dixen que somos case veciños (a miña nai xa me preguntou como se chamaba para averiguar quen era...) pero un día asaltareino pola rúa e direillo (a tamén lle preguntarei que opina de que nos concertos lle berren "paquentoncio!!", en referencia, non á súa calidade musical, senón a certa parte do seu corpo...).

(A foto collinlla a Ghanito, que me molou...)

Sex in the city

Non podo esperar dúas semanas e media... Xa sei que isto é super-frívolo e que moitos poden pensar que é unha peli peor que '27 vestidos' ou 'Planes de boda', pero é que Sex in the City encántame! Si, fala de rolletes, moda e cousas dese estilo, pero enganchoume de tal xeito que con ver só o trailer xa me emocionei pensando en cando a vexa dentro duns días nos cines. Que pena que V. e R. estean lonxe e non poida ir vela con elas ao cine pero, chicas, xa sabedes que o día 30 hai cita.NOTA: imprescindíbel, tacóns e bolso-carterita...

Candal for president

Despois de pasar dous días e medio na cama coa peor gripe da miña vida, este homiño arrancoume a primeira gargallada, facéndome olvidar por uns minutos a febre, a dor de cabeza, os mocos... Grazas, Candal, por frases como estas: "Villamartín quiere la gelescola", "la conselleira de la Vivienda", "la Feján" ou "todo lo que signifique Quintana, debemos apoyarlo todos".

Rumbo a Río! (II)

Cando xa estaba toda relaxada porque dende a compañía me confirmaron que todo o referente ao meu voo estaba ben, chámannos dende Brasil (a nosa amiga, non a empresa) para informarnos de que esa "maravillosa" compañía de voos decidiu suspender as súas liñas con México, Madrid e París a partir de maio. E despois dunhas horas de nervos pensando que se ían quedar os brasileiros esos con case 500 euros do meu peto, consigo contactar e, moi amablemente, indicanme os pasos para anular o billete. Finalmente, voaremos con Air Europa, só por 60 euros máis. Espero que non haxa máis problemas e que en xuño poidamos ir... Rumbo a Río!

(O sábado houbo cea de Chuceiros na Coruña. Teño que dicir que para min son iguais as especias da comida que probei en Túñez, no restaurante tailandés que hai en Santiago e no sefardí da Coruña. A esperiencia blogogastronómica non estivo mal. Para min foi o típico restaurante ao que vas por probar unha comida nova pero ao que non volvería. Polo menos, até dentro dun ano, cando olvide o cheiro desas especies que me fixeron estar media semana sen comer en Túnez (agás patatillas de bolsa, que sabían "normal")

Ken Lee

Normalmente, cando sae Miki Nadal en 'Se lo que hicisteis...' cambio de canle porque xa se me fan aburridos os seus videos, pero o outro día puxen en LaSexta un ratiño e cuadrou que vin este video e dende entón son superfan de Valentina e non podo parar de cantar o "Ken Lee" a todas horas: no coche, no choio, na casa... Disfrutade deste "chorro de voz"! I ken leeeeeeeeee, dulibo dibu dauchooooo, I ken leeeeeeeeeeee...

Rumbo a Río!

Xa están os billetes comprados, alá imos, rumbo a Río!

... e a broma colou

Nunca pensei que alguén puidese crer que era realmente de verdade. Primeiro, chaman do concello de Lalín e agora descubro isto no LV... Que guays que somos que sabemos en exclusiva a noticia!

O meme dos agasallos

Fer invitoume a facer un meme cos peores agasallos que recibín na miña vida, así que aí vai:

1. Nas primeiras comunións temos un gran filón: Sempre odiarei eses horribles marcos de prata para as fotos, así como esas horripilantes pulseiriñas de ouro con pedriñas ou cunha plaquiña coa data.

2. E o segundo gran filón son os agasallos que nos facía a miña avoa cando vai por aí de excursión, e digo "facía" porque ante o pouco éxito dos seus regalos decidiu que a partir de agora só nos da diñeiro ou nos trae algo da comida típica do lugar. Entre eses agasallos horribles dos viaxes da miña avoa atópase unha camiseta horrorosa con lentejuelas en color malva e que por riba dixo que lles costará 50 euros nunha 'boutique'.

Noutra ocasión tamén nos trouxo a miña irmá máis a min uns pendentes que consistían nunhas especies de boliñas de cristal pero con 100 caras diferentes o que provocaba grandes destellos de cores que se vían a quilómetros. A miña irmá puxoos un día por facer a pelota, pero eu negueime.

Pero sen dúbida, o "mellor" agasallo pruduciuse cando a miña avoa foi de excursión a Cantabria, e fixeron unha visita a San Vicente de la Barquera, vila natal de David Bustamante. E como non podía ser doutro xeito, a miña avoa comprounos a miñá irmá e a min candasúa camiseta e pañoleta coa cara de Bustamente e co lema "Mi música es tu voz". A miña irmá aínda tivo valor para poñer a camisola para durmir, pero eu non puiden. O mellor de todo é que ante a nosa cara de incredulidade a nosa avoa díxonos: "Eu compreinas porque todo o mundo as levava para as netas".

E bueno, non lle vou pasar o meme a ninguén porque creo que xa está todo dios invitado.

O debate

Actualizo dende o Hotel San Francisco. Hoxe foi unha noite de non parar, de correr para sacar fotos no plató, de actualizar cada poucos minutos a web conforme ía avanzando o debate, de correr polas escaleiras e corredores para recoller declaracións... En definitiva, foi unha noite estresante (tiven que aguantar a gravadora diante de Ansede, case de rodillas cunha cámara de video apoiada na miña cabeza) pero moi interesante. E é que como dixo, Alfonso Hermida, foi histórico!

De caravana

Na medianoite do xoves os partidos celebraron a pegada de carteis e dende ese momento foi un "non-parar". En tres días, estiven en Vigo, Monforte, Foz, Carballo, Bueu e A Estrada e xa non lembrou en que momento estiven en cada sitio, nin os nomes dos teatros ou salas onde foron os mitins. Levo tres días seguindo a Quintana e aínda quedan moitos máis, sen parar, fáltannos os mitins das sete cidades e os de Vilagarcía , Ponteareas... E se hoxe podo perder un momento en escribir isto é porque esta mañá témola libre, "grazas" a que o médico recomendoulle a Quintana descansar un pouco tras o accidente de tráfico do sábado pola mañá. Non lle pasou nada grave, pero coxea un pouco o home.

Dixéranme que isto era cansado pero moi divertido. E é certo. E, por riba, está sendo entretido porque, agás onte pola noite, Quintana esta dando un titular novo en cada mitin, o que fai que escribir as crónicas non se faga un rollo dicindo todo o rato que se queren ser máis decisivos e ter forza en Madrid. Ademais, sorprendeume positivamente Paz Abraira, mentras que Jorquera e Olaia son máis sosos. A ver que tal Iago Tabarés cando nos toque mitin na provincia de Ourense.

(A foto saqueina no mitin de onte na Estrada. Menos mal que gardo tras cada mitin as imaxes nunha carpeta co nome da vila, senón xa non sabería nin cando nin onde a saquei...)

Ermitas Valencia

"Ermitas Valencia, Solamente quiero decir que me ha gustado mucho tu nombre, aunque me ha chocado un poco, no lo había oído nunca.
Saludos desde Valencia. Amparo."

Que deixen un comentario como este no xornal, fai que mereza a pena estar un sábado traballando toda aburrida, ante a ausencia de noticias. O mellor de todo é que a noticia é de xullo! Seguro que a tal Amparo se puxo a buscar en Google información sobre ermitas de Valencia e chegou a isto...

P.D.: Rectifico. O mellor de todo é que a tía ten unha web na que fala de trens escrita en Comic Sans!

Canon EOS 400D (II)

A miña Canon EOS 400D xa chegou. Onte, aproveitando que era o cumple da miña nai, collín o coche e fun ata Pontevedra para levarlle o agasallo e coller a miña cámara, xa que os de Pixmañía dicían que chegaba onte. O tipo de Seur escarallouse da risa cando me viu aparecer dicindo "O meu paquete!!!". Cando o abrín dábame tanto medo estropeala que esperei a que viñese o meu irmán para poñerlle o obxectivo pero logo xa me animei e funlle sacando unhas fotos a miña nai e á miña avoa e xa pola noite, en Santiago, saqueille fotos á Fer, Sheamais, á estantería, á tele, á fiestra, á lámpara, ao chan, á mesa...

Ao principio usei o "modo automático", pero a ver se agora que xa teño as instruccións en castelán (comprar por internet fai que só veñan en italiano, francés e... alemán!) a ver se me cosco de que van todos os botóns e comezo a facer os meus pinitos...

Por certo, onte cumprise o 78º aniversario do pasamento de Manuel Antonio e que dor sentín nos oídos cando escoitei na RG unhas adaptacións musicais dos seus poemas feitas por uns "artistas"...

P.D.: Lin nunha web que o meu blog ten moito "Buzz". Alguén pode explicarme que é iso?

Canon EOS 400D

Levo semanas pensando en comprar unha cámara de fotos, unha réflex dixital. Realmente xa quería facelo hai meses, pero agora que teño un soldo decente e diñeiro aforrado decidínme a facer esta gran inversión (só con dicir que o outro día cando entrei a informarme nunha tenda saín co estómago revolto ao ver os prezos...).

Xa puxen os meus ollos no modelo da foto, pero aínda teño que agardar a consultalo cos meus asesores e a que o meu irmán me presente os presupostos das ofertas qu está mirando en Rebelio e Pixmanía (por certo, alguén pode asegurarme que non vou ter ningún problema se a merco por Internet?). Bueno, agora so pido que se pasa por aquí algún experto no tema que me asesore, aínda que non creo que me sirva de moito que uns me digan que Olympus moi ben e outros que moi mal, ou que Nikon é unha caca ou que está moi ben...