Santiago(é)tapas (III)

Despois dunha inesperada presencia mediática, aquí chega a terceira entrega do roteiro gastronómico.

Lizarrán (Rúa das Orfas, 25)

Até agora falei de dous locais da Ruta Praza Roxa, pero hoxe fálovos dun da Ruta Cervantes, o outro roteiro que escollimos realizar por que son só 7 locais e nos parecía a máis fácil de abarcar. Para empezar hai que dicir que Lizarrán é unha coñecida franquicia que ofrece 'pintxos vascos' á que nunca fun porque me dixeran que era moi cara, algo que tralo meu paso por alí non comparto porque os pintxos custan a 1.1€ ou 1.35€ e con tres ou catro xa ceas. O problema é se eres comedorciño ou ese día vas con fame...

Pois alá imos co análise das tres tapas que ofrecen, todas elas a 1.35€

-Máscara de Santiago

Dende o meu punto de vista, trátase dunha tapa sinxela e pouco arriscada. Como local especializado nos pintxos, pensei que ían ofrecernos petiscos máis elaborados e chamativos, pero neste caso trátase só dun trozo de pan cunha loncha de salmón e un pouco de queixo. A nota divertida póñena cunha cariña :) que debuxan enriba do salmón cuns cachiños pequenos de aceituna ou algo así. Nestes intres non me lembro ben da nota que lle puxemos pero creo que foi un 2.

-Marmelo con flor de queixo de San Simón, tella de queixo Palo Santo e culís de amorodo

Fer ten a teoría de que esta tapa esta creada para optar ao Premio do Xurado 'Tapa Tradicional' xa que nela se aposta por produtos galegos como os queixos. Dende o meu punto de vista é unha tapa que non está mal, pero como xa dixen, falta orixinalidade. Ademais, paréceme que leva demasiado marmelo, aínda que iso é cuestión de gustos. Creo que levou un 2 ou 3 (quizais un 3 por presións de Fer, porque para min era un 2).

-Músico

Esta última tapa sorprendeunos de xeito inesperado. Cando a vimos, pensamos que era un trozo de pan con nata montada con trociños de avelá, améndoa e chocolatiño liquido. Pero, cando a probamos resultou ser queixo en vez de nata. A idea é orixinal, o que pasa é que levaba moita cantidade de queixo, o que ocultou o sabor da avelá e a améndoa.