Que vella me sinto cando xa morre xente á que entrevistei e cando me mandan explicarlle ás bolseiras novas como furrullan as cousas...

Suponse que onte tiña que facer o típico post autofelicitándome polo meu aniversario e celebrando que xa cheguei aos dous "patitos". Pero tamén se supón que non tiña que ter pasado o día onde o pasei. Pero había que estar alí. Porque como dixo unha musa blogomilleira, "nótase que esta xente che ten manía" (ou algo así, con ironía).