R.I.P.?
Non vos estrañedes se un día destos morro. A investigación de xornalismo especializado, o documental de tele, as críticas de cine e demais traballos non me deixan tempo nin para ir ao súper a por leite. Espero sobrevivir por terceiro ano consecutivo a este agobio...
escrito por xorna at 9:14 pm
4 Comentarios:
Como superviviente a todos esos desastres, sólo tengo que decirte que no te agobies, que se llega. Tú vete tranqui al súper a por la leche y párate a hablar con todas las personas que se te crucen por el camino. El estrés del último momento, como siempre, funciona.
Y un consejo, ofrecido por una persona que lo padece: el año que viene no curses Obradoiros de Aplicacións na Rede, de Gago. Y si lo haces, no te metas en la parte de Diseño... O hazlo, si te gusta la marcha ;) La parte inmejorable es que aprendes mucho, pero la asignatura te consume más tiempo que todas las demás juntas...
Ánimo, muller, que tampouco é Teleco... Eu en Barna fixen cinco anos de xornalismo e aquí estou, sobrevivindo. Pensa que despois diso morrerás, pero por sacar adiante o traballo do día. En calquera caso, que teñas moita sorte e, se ves que tal, chama aos de Froiz, que che levan o leite a casa. Saúdos
moitas grazas aos dous polos vosos ánimos! shit, a verdade é que non me chama moito esa asingatura...
e rabudo, non tires pedras ao teu propio tellado, que xa son moitos os que din que a nosa é unha carreira facil... (e que ilusión me fai o teu primeiro comentario no meu blog!)
Eu non quero tirar pedras ao meu propio tellado, pero xornalismo en santiago dificil, dificil... non é. Todo é o agobio do día a día, pero ao final xa verás como, visto dende o posto de traballo, calquer día de estudante pasado foi mellor.... Ánimo, alevín de xornalista!!!jeje.
Post a Comment
<< Home