Pinnochio
Despois de seis meses e vinteún días, volvino ver. Cando ía de camiño, o meu corazón latía a cen por hora. Botamos unha media hora de "bo rollo", cotilleando. Ti mesmo o dixeches: "por el interés, te quiero Andrés".Despois de marchar, decateime de que non me fixara en que roupa levabas, nin en se che crecera ou cortaras o pelo. Cinco horas despois nin sequera recordo se tiñas barba de catro ou de vinte días. Creo que levabas unhas gafas de sol novas, pero non estou segura.
Seis meses e vinteún días atrás teríame fixado ata no teu xeito tan perfecto de pronuncialo "erre". Pero hoxe dáme igual.
escrito por xorna at 12:13 am
6 Comentarios:
E quen e Pinocho: el ou ti.
E broma.
Queria darche as gracias pola visita ao meu blogo.
Un saudo.
non hai de que, acedre!
a verdade é que o visito case a diario, teño que actualizar a lista dos blogs e linkearte.
sen dúbida o pinocho é el (falso, más que falso!!)
Pobrinho, ele nom tem culpa de nada :P
Ponho-me do seu lado ;)
pois sabes que?
que o demo me leve se non me alegro!!! (xD)
jajajajajaajaj
ata mñá, nena!!! A desfrutar da túa valentía1
fer, vaia chispa que tes! non pensaches en concunsar en "el club de la comedia?" ;)
oko, eu tamén me alegro de sentir o que senta aínda que sexa algo malo. é un pouco raro de explicar...
xa o di o refrán, cóllese antes a un mentiroso que a un borracho
Post a Comment
<< Home