Os lapóns teñen sotaque do Morrazo

Co gallo do día do libro, agasalláronme cun libro de Arto Paasilinna, editado en galego pola recentemente creada Rinoceronte. A verdade é que O bosque dos raposos aforcados encantoume. É raro para min ler unha novela ambientada nunhas terras que me recordaron moito a outro bloggeiro. Pero o mellor de todo foi ver como o entreñable personaxe dunha vella muller lapona falaba con gheada e seseo. Porque nos libros traducidos ao galego sempre se recorre ao seseo e á gheada para representar outro sotaque diferente na lingua orixinal?
Por certo, comparto por completo a opinión de que a tradución é un elemento fundamental no camiño cara a normalización.