Psicoanálisis de los cuentos de hadas

Bettelheim, Bruno
Cando chegue a casa, tomarei unha boa taza de colacao, que é un bo remedio, non só para os males de amores, senón para todo tipo de males...
Vaia tempo,eh. Empeza ben o día. Non para, á que se pon a chover non ten parada. Antes todos chamabamos pola chuvia, que se había seca, que se secaba a verdura, que se no inverno había arder o monte, qué sei eu. E agora aí tedes chuvia. Toma chuvia. E a min gústame a chuvia, eh, coidadiño, que se me falta moito tempo aínda parece que me falta algo
6 Comentarios:
cal cres que é?
este blog vai endiañadamente a mellor
Se tentas que a túa vida sexa marabillosa, entón serás das de Nietzche. Eu creo que son, e tí seguro que tamén.
Non tomes prestadas palabras tan boas cando convencida che digo que as túas calarán máis fondo, xornalstiña!
moitas grazas polo cumprido,señor cesare!! que ilusión me fai saber que se pasa por aquí...
aultre, síntoo pero non sei a que se refire coa súa pregunta.
é que se me foi a pinza, sorry. o sentido da (túa) vida, cal cres que é?
xD
P.d: é que estou moi filosófica ultimamente.
uff, pois si que esta vostede filosófica! precisamente, a razón de escribir eso eiquí é porque non teño nada claro o sentido da miña vida. bueno, a verdade é que si que teño claro o meu obxectivo na vida, o que pasa é que ver que pronto se remata iso (vésaxe: universidade; este curso e outro máis e xa estaremos fóra!)faime sentir moi rara. é dicir, é agora que? xa está?
Post a Comment
<< Home