Princesas
Lin hai tempo nunha entrevista a Candela Peña que estivera toda a vida esperando para traballar con Fernando León de Aranoa. Que tódolos traballos que fixera antes, facíaos pensando nel, para que un día a escollese para traballar nun dos seus filmes. Ás veces penso, que igual esa é a cuestión, a razón de todo... Ás veces hai que esperar para lograr o que un anceia...
escrito por xorna at 1:52 pm
7 Comentarios:
por certo, olvidávaseme. merecidísimo o Goya!! C. Peña é xenial! "Namoreime" dela en "Te doy mis ojos"...
pois si, leva vostede toda a razón do mundo. unha vez lin:
"a felicidade non é facer sempre o que un quere; a felicidade é QUERER todo o que un fai".
alégrome de que ela tivese a súa recompensa. xDDD
paréceme un pouco de mal gusto iso que ela dixo. ou, máis ben, unha falta de respecto para cos outros directores cos que traballou. non cres?
non ten porque ser así, oko. por exemplo, eu estiven toda a vida esperando por atopar relatos como a metamorfose de kafka ou tic-tac de suso de toro,o que non desmerece todo o que lera antes de gabo, rivas ou quim monzó, por citar só a algúns. e de seguro que de aqui a que morra apareceran outras obra que desbanquen a kafka ou gabo, aínda que agora me pareza dificil...
non creo que os desprecie, o que pasa é que a meta dela era traballar con Aranoa e os outros eran as escaleiras que tiña que subir ata alcanzar o seu soño. simplemente iso, digo eu.
completamente de acordo, aultre
a pataki non me gusta nada. e dende que souben que o meu amor platónico babexaba por ela aínda menos...
Post a Comment
<< Home