O antiheroe

era a última práctica para unha asignatura do primeiro curso do soño. só había que facer un cuestionario, pero na rede atopo un mail para contactar co meu entrevistado virtual que, nuns días pasa a ser entrevistado real.
foi así como cheguei á miña primeira entrevista. quedamos nun bar, unha tarde, durante unha hora. vou cunha batería de preguntas, solto unha tras outra se ser case capaz de facer unha improvisada no momento: tantos nervios...
días antes lera un libro del. ogallá non o fixera. eu tamén penso que é unha biblia. ler ese libro fíxome idealizalo. pero a realidade logo desmintiríame. os próximos encontros fixeron que me desencantase un pouco... pero nano segue a ser o meu ídolo...