ausencia mental

a miña experiencia glamorgana rematou antes do que eu pensaba. moitos pensaran que me precipitei, que fun unha parva por non quedarme. pero eu sigo pensando que fixen o correcto. e non foi por morriña ou por saudade de certas persoas... foi unha cuestión de saúde mental.
agora que estou aqui, alegrome moito da miña decisión. só por un baile con certa persoa as seis da mañá xa cundiu. e moito. e por ver á miña xentiña toda... que ata que non te vas, non te decatas do que os vas botar de menos...
bueno, seguirei aqui, a raiarme co tema que ultimamente ronda a miña cabeza e que fai que en ocasions me abstraia e non me cosque do que me din... pero e que é o que ten. ai, rapaces!!!!!