11 November 2005

snow storm

quizais me colla uns días libres nesta terapia de escribir tódolos días nesta bitácora. aínda fai pouco dixen eiquí que isto era como unha terapia co psicoanalista, pero gratis. e a verdade é que ultimamente non é moito iso. máis ben é un vomitar continuo das miñas idas de olla.
sei que o máis seguro é que mañá (como máximo aturarei dous días) volverei por estes lares. pero creo que non é bo, que o único que fai é o efecto contrario da miña terapia psicoanalítica. a ver que pasa... nunca pensei que este anaquiño sen importancia na rede ía ser tan importante para min.

creo que estou nuns días que me recordan a unha etapa negra, que non quero que volva, que non lle desexo a ningúen. por iso igual collo uns días libres nesto de escribir o meu decatroacatro

4 Comentarios:

Blogger Caufield said...

Anímate...(ou mellor...xDDD)se hai quen non te sabe apreciar non dubides NON TE MERECE!(xela psicoanalista :D)pero é verdade!!!a ver se berramos un pouco o domingo facéndolle a competencia a histérica que non sabe que xa non se levan (se é que algunha vez se levaron xDDDD) os pendientes de perla+chándal!Quérote cari!Invítote a un café?xDDDDDDDDDDDDD

8:16 pm  
Blogger Caufield said...

Sempre son os mesmos
Sempre están igual

8:16 pm  
Blogger oko said...

por favor, non o fagas.
non creo que me dea acostumado...

10:29 pm  
Anonymous Anonymous said...

Ya hace tiempo que no estoy lejos, pero la forma de leeros, de encontraros sin lo sepais me gusta, me gusta mucho, esa ventana indiscreta...

3:38 pm  

Post a Comment

<< Home